Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir tefecilik davasında sanığın, değişik zamanlarda birden fazla kişiye ödünç para vererek kazanç elde ettiği kabul edilmiş ancak suçun zincirleme tefecilik olarak değerlendirilmesi gerektiği araştırılmadan mahkumiyet hükmü verilmiştir. Bu nedenle Yargıtay 5. Ceza Dairesi, davanın dosya kapsamı ve UYAP kayıtlarına bakılarak sanığın eylemlerinin ayrı ayrı ya da bir bütün halinde zincirleme tefecilik suçunu oluşturabileceğinin gözetilmesi gerektiğini ifade etmiştir. Kararda, tefecilik suçunun tanımı ve mağduru aynı kişi olmayan suçlarda da zincirleme suç hükümlerinin uygulanmasının mümkün hale getirildiği 5237 ve 5377 sayılı Yasa maddeleri de detaylı bir şekilde açıklanmıştır.