Davalı, davacının maliki olduğu dairenin kiracısıydı ve dava konusu daire, davacının kardeşi tarafından kendisine kiralanmıştı. Davacı, dava konusu dairenin kiralanması için kimseye yetki vermediğini iddia ederek, davalının el atmasının önlenmesini ve 10.000 TL ecrimisilin yasal faizleriyle birlikte ödenmesini talep etti. Mahkeme, davalının kötüniyetli zilyet olmadığına karar verdi ve ecrimisil isteğini reddetti. Karar taraflarca temyiz edildi ve temyiz itirazı reddedildi. Ancak, taşınmaz malın aynına ilişkin davaların dava değerleri, el atılan yerin değeri ile talep edilen ecrimisilin toplamından ibaret olduğu için, el atmanın önlenmesi isteğinin konusuz kalması nedeniyle ecrimisil isteğine dair harç tamamlandı. Bu nedenle, davalı lehine nispi vekalet ücretine karar verilmesi gerektiği, ancak mahkemenin maktu vekalet ücretine hükmettiği belirtildi. Hükmün bu noktada düzeltilerek onanmasına karar verildi. Kararda geçen kanun maddeleri ise şöyle: 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun 16. maddesi, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi ve 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddesi.