Bir kurum, küçük bir kızın velayetini almak için dava açtı. Kızın annesi Almanya'da, kız ise Türkiye'de kalmaktaydı ve manen terk edilmişti. Boşanma kararı ile velayet annesine verilmişti. Mahkeme, velayetin kaldırılması talebini de kapsayan davada, tüm delillerin birlikte değerlendirilmesi gerektiğine karar verdi. Ancak mahkeme, husumetin anneye ve çocuğun babasına yöneltilmesi gerektiğini belirtmediği için kararın usul ve yasaya aykırı olduğu sonucuna vardı ve kararı bozdu. Bu kararda, Türk Medeni Kanununun 346, 347 ve 348. maddeleri de göz önünde bulundurulmalıdır.
Türk Medeni Kanunu Madde 346: Velayet, küçüğün sahip olduğu hakları kullanmaya ve onun adına işlem yapmaya yetkili olan kimsenin uygulama yetkisidir.
Türk Medeni Kanunu Madde 347: Velayet, küçüğün refahı, beden ve ruh sağlığı, eğitimi, öğretimi, mesleki eğitimi gibi yönlendirici görevlerin yanı sıra, günlük hayatla ilgili kararlara da ilişkin bir görevdir.
Türk Medeni Kanunu Madde 348: Velayet, ayrılmış ana ve babalardan birinin, kamu veya özel kuruluşlarca korunma altına alınan küçükler ile kayıp olan veya bulunması mümkün olmayan küçükler için hâkimce verilir.