Sanık, renta car firmasından kiraladığı suça konu aracı iş için lazım olduğunu söyleyerek emaneten aldı, ancak aracı iade etmedi ve arkadaşının aracılığıyla sakladı. Mahkeme, sanığın araç üzerinde zilyetliğin devri amacı dışında tasarrufta bulunduğunu tespit ederek, güveni kötüye kullanma suçunun oluştuğuna hükmetti. Sanık, 6 ay hapis ve 100.000 TL adli para cezası ile cezalandırıldı. Ancak, sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının paraya çevrilmesi sırasında kanun maddesi belirtilmediği için CMK'nın 232/6. maddesi ihlal edildiği ve TCK'nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararı doğrultusunda infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtildi. TCK'nın 53. maddesi uyarınca 53/1-c bendindeki velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğine dikkat çekildi. Kararın kanun maddeleri şöyle: TCK 155/1, 58, 53; CMK 232/6; Anayasa Mahkemesi 2014/140 E, 2015/85.