Mahkeme, 18.02.2010 tarihli kararın tebliğinin uygun olmadığı gerekçesiyle 25.06.2012 tarihli dilekçenin temyiz talebi niteliğinde olduğunu kabul etmiş ve mahkemenin 24.05.2012 tarihli kararının hukuki değerden yoksun olduğunu belirtmiştir. Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna yönelik tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanması kararı hakkında ise Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 20.03.2012 tarihli kararında söz edilen fıkra gereği mahkeme iadesine karar verilmiştir. Söz konusu kararın temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle 5271 sayılı CMK’nın 267 ve devamı maddeleri uyarınca Cumhuriyet savcısı ve sanığın isteğinin itiraz merciince incelenmek üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise TCK'nın 191. maddesi ve 6217 sayılı Kanun'un eklediği cümle olarak belirtilmiştir.