Mahkeme, sanığın kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkum olduğunu belirtti. Ancak, sanığın yokluğunda verilen kararın usulüne uygun tebliğ edilmediği anlaşıldı. Bu nedenle, sanığın 18.01.2011 tarihli dilekçesi temyiz talebi niteliğinde kabul edildi ve mahkemenin 13.01.2011 tarihli kararı hukuki değerden yoksun olarak kabul edildi. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'na göre, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçundan dolayı verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin, TCK'nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanun'la eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olduğu belirtildi. Bu nedenle, dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdi edildi.
Kanun maddeleri: \n- Tebligat Kanunu, madde 35 \n- TCK'nın 191. maddesi, 2. fıkrası \n- 6217 sayılı Kanun'un TCK'nın 191. maddesine eklenen cümlesi \n- 5271 sayılı CMK'nın 267 ve devamı maddeleri