Dava, bir iş yerinin kira sözleşmesi nedeniyle tahliye edilmesi ve takip eden hukuki süreçlerle ilgilidir. Davacı iş yeri kiracısı, davalı ise kiraya veren tarafındadır. İlk kira sözleşmesi sona erdikten sonra yaşananlar nedeniyle davacı, yeni bir kira sözleşmesi imzalamak zorunda kalmıştır. Davacı, feshedilmiş eski sözleşme uyarınca ödediği kira bedeliyle ilgili haklarının saklı kalmasını talep etmektedir. Mahkeme davayı reddetti, ancak Yargıtay'ın verdiği karar doğrultusunda davacının istemine kısmen kabul edilmiştir. Bu kararda, kiralananın tahliyesi ve anahtarın teslimi gibi önemli konular ele alınarak somut olaya özgü bir karar verilmiştir.
Kararda, dava sırasında geçerli olan 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 200. ve 201. maddeleri de detaylı bir şekilde açıklanmıştır. Bu maddeler, taraf delilleri ve senetle ispat sınırı hakkında bilgi vermektedir. Ayrıca, 428. maddesi gereğince davanın davalı yararına bozulmasına karar verilmiştir.