Davacı, davalının kiraladığı iş yerini sözleşmeli olarak kiraladığını ve 10.000 TL'lik masraf yaptığını, ancak kiralayanın tadilatları yapmaması nedeniyle sözleşmeyi feshettiğini ve yeni bir sözleşme imzaladığını iddia ederek, ödediği kira bedellerinin istirdadını talep etti. Davalı ise bu iddiaları reddetti. Mahkeme davayı reddetti, ancak Yargıtay, kiralananın tahliye edildiğinin ispat yükünün davacıda olduğu ve yıllık kira bedelinin senetle ispat sınırının üzerinde bulunduğu gözetilerek, taraf delilleri değerlendirilip sonucuna göre karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle mahkeme kararını bozdu. Ayrıca, kiralayan anahtarı almaktan kaçınırsa, kiracının mahkemeden bu yolda tevdi mahalli tayinini isteyip, tayin edilecek yere anahtarı teslim etmek ve durumu kiralayana bildirmesi gerektiğine dikkat çekti. Kanun maddeleri olarak, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 200. ve 201. maddeleri ile 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 440. maddesi belirtilmiştir.