Davacı, davalıdan kiraladığı iş yerinin kullanım ruhsatı alamayacak durumda olduğunu öğrendiğini ve fesih bildirimi yaptığını, yapmış olduğu masrafları talep ettiğini ve kira bedelinin iadesini talep ettiğini belirtmiştir. Davalı ise, fesih bildirimini haklı bulmadığını ve masraflarının fazla talep edildiğini savunmuştur. İlk derece mahkemesi davacının feshi haklı olarak gösteremediği gerekçesiyle davanın reddine karar vermiş, bölge adliye mahkemesi de aynı gerekçe ile davacının istinaf başvurusunu reddetmiştir. Ancak Yargıtay, iş yerinin anahtarının teslim edilmesi ile kira sözleşmesinin sona ermeyeceğini, tahliyeye ilişkin tarihin çekişmeli olması durumunda kiracının tahliye tarihini ispat etmesi gerektiğini ve kiracının kalan süre ile orantılı olarak faydalı masraflarını talep edebileceğini belirtmiştir. Bu nedenle, mahkemece uygulanacak kanun maddeleri Türk Borçlar Kanunu'nun 526 vd. maddeleri ve kira sözleşmesinin 11.2 maddesidir.