Sanık taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiş, ancak sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmiştir. Temyiz süresinin hüküm fıkrasında yanıltıcı bir şekilde belirtilmesi nedeniyle sanık müdafii yüzüne karşı verilen hükme yönelik temyiz talebi süresinde kabul edilmiştir. Basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmama hususu hakimin tercihine bırakılmıştır. Olayda, sanık sevk ve idaresindeki araçla bölünmemiş iki yönlü yolda seyrederken direksiyon hakimiyetini kaybetmiş ve park halindeki bir araca çarparak katılana asli kusurlu bir şekilde yaralanmasına sebep olmuştur. Sanığa ceza verilmesine karar verilmiştir. Ancak, katılan vekilinin cezaya itirazı ve vekil ücretine hükmedilmemesi gibi nedenlerle hüküm bozulmuştur. İlgili kanun maddesi: Türk Ceza Kanunu'nun 89/1, 89/2-a.b.e, 62/1, 52/2-4, 53/6, 63. maddeleri; Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 291, 251, 310, 321 ve 322. maddeleri.