Bu mahkeme kararı, paydaşlar arasında görülen bir davada davalının, taşınmazda başlattığı tadilat ile kullanım alanını genişlettiği iddiasıyla açılmıştır. Mahkeme, davalının taşınmazdaki payına isabet eden miktardan daha fazla kullanımı olmadığı gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Ancak, TMK'nun 706, B.K'nun 213 ve T.K'nun 26. maddeleri hilafına tapulu taşınmazlarda payların mülkiyetinin ayrılamayacağı belirtilirken, taşınmazın kullanım biçimi paydaşlar arasında bir anlaşmayla belirlenmişse bu durumun korunması gerektiği vurgulanmıştır. Ayrıca, taşınmaz kültür varlıklarını koruma kanununa göre onarım işlemlerine ilişkin usuller belirlenmiştir. Mahkeme kararında bu ilkelerin yeterince araştırılmadığı ve kararın yanılgılı değerlendirme sonucu verildiği belirtilerek davacının temyiz itirazının yerinde olduğu ve hükmün bozulması gerektiği sonucuna varılmıştır. Kanun maddeleri ise TMK'nun 706 ve 691, B.K'nun 213 ve T.K'nun 26. maddeleri ile 2683 Sayılı Kültür Ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu'nun ilgili hükümleridir.