Dava, babalarından kalan taşınmazların intikali için açılmıştır. Davacılar, vekaletlerini azlettikleri halde davalının vekaleti kullanarak taşınmazları kötüniyetli şekilde değerinin çok altında diğer davalıya devrettiğini iddia etmişlerdir. Davalılar ise satış vaadi sözleşmesiyle taşınmazları satın aldıklarını ve satış bedellerinin ödendiğini savunmuşlardır. Tazminat isteği bakımından verilen karar, Borçlar Kanunu'nun 37. ve 398. maddelerinde öngörülen unsurların gerçekleşip gerçekleşmediğinin saptanması, ondan sonra önce iptal ve tescil konusundaki isteğin gözetilmesi gerektiğine değinilerek bozulmuş, Mahkemece tazminat isteği yönünden davanın kabulüne karar verilmiştir. Karar temyiz edilmiş ancak yerinde bulunmamıştır. Kanun maddeleri olarak Borçlar Kanunu'nun 37. ve 398. maddeleri dikkate alınmıştır.