Davacı, miras bırakanın maliki olduğu bir taşınmazın davalı tarafından haksız kullanıldığını ileri sürerek elatmanın önlenmesini istemiştir. Davalı ise sözlü kira sözleşmesi ile taşınmazı kullandığını ve davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur. Mahkeme, görevsizlik kararı vermiştir ancak temyiz incelemesi sonucunda gerçek meseleye yönelik bir araştırma yapılması gerektiği belirtilmiştir. Taraflar arasında sözlü bir kira sözleşmesinin varlığı ancak geçerli bir nedene dayanmadığından dolayı davanın reddedilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Mahkeme kararı HUMK.nun 428. maddesi gereğince bozulmuştur.
Kanun maddeleri: HUMK.nun 8/2. maddesi, 1. fıkrası ve Türk Medeni Yasası'nın 683. maddesi.