Davacı mal sahibi, üç taşınmazını davalıların haksız kullanması nedeniyle el atmanın önlenmesi ve ecrimisilin tahsili için dava açmıştır. Davalılar, taşınmazları uzun süredir kullandıklarını ve davanın zaman aşımı süresinde açıldığını belirterek davanın reddedilmesini savunmuşlardır. Mahkeme, birleşen dava konusu taşınmazların davalı M.'nın haksız kullanımına maruz kaldığı gerekçesiyle asıl davanın kabulüne ve birleşen davanın reddine karar vermiştir. Temyiz eden davalı M., davacının 21 ada 1 parsel sayılı taşınmazı konu eden ayrı bir dava açmadığını belirtmiştir. Mahkeme, bu konuda davalının temyiz itirazlarını kabul etmiş ve kararı bozmuştur. Kararda geçen kanun maddeleri, Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 176 ve devam eden maddeleri ile 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 428. maddesidir.