Davacı, çocukları için aldığı iştirak nafakasının yetersiz olduğunu belirterek, davalıdan daha yüksek bir nafaka ödenmesini talep etmiştir. Davalı ise gündelik işlerde çalıştığını ve artan masrafların kendisini de etkilediğini ifade ederek, davanın reddini istemiştir. Mahkeme, davacının talebini destekleyecek herhangi bir delil sunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Ancak Yargıtay bu kararı bozmuştur çünkü müşterek çocukların ihtiyaçlarında artış olduğu, davalının işsiz olmasının nafaka artışına engel teşkil etmediği ve nafaka yükümlüsünün mesleki durumuna göre çalışmaması durumunda nafaka yükümlülüğünün devam ettiği belirtilmiştir. 182/2 ve 331. maddelerine atıfta bulunularak, nafakanın artırılması gerektiği kararına varılmıştır.