Bu dava, davacının adına kayıtlı taşınmazların davalı tarafından şantiye olarak kullanıldığı gerekçesiyle 50.000,00 TL ecrimisil tahsili istemiyle açılmıştır. Davalı, davanın reddini savunmuştur. Mahkeme, davalının taşınmazı kullandığına hükmetmiş ve ecrimisilin en az kira bedeli veya en fazla tam gelir yoksunluğu bedeli olduğunu belirtmiştir. Davalı belediyenin bu tür yerleri kiraya vermek suretiyle değerlendirdiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz edilmiş olan kararın reddedilip, hükmün onanmasına karar verilmiştir.
Kanun maddeleri: Türk Borçlar Kanunu madde 2, 106, 109, 123 ve 125.