Sanık hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verildiği anlaşılmıştır. Sanık müdafiinin, mahkumiyet kararının kesinleşmesinden sonra dosyaya sunduğu dilekçesiyle eski hale getirme isteminde bulunduğu ve temyiz talebinde bulunduğu anlaşılmıştır. Ancak, temyiz edilmesi gereken süre içinde temyiz edilmediğinden, eski hale getirme talebi de reddedilmiştir. Kanunlar açısından, 5271 sayılı CMK'nın 42/1. maddesi uyarınca eski hale getirme istemi için karar verme yetkisi Yargıtay'ın ilgili dairesine aittir. Ayrıca, Tebligat Kanunu'nun 35. maddesine göre yapılan tebligatın geçersiz olduğu anlaşılmıştır. Ancak, sanık mahkemeye gönderdiği dilekçeler ile mahkemenin gerekçeli kararı, duruşma tutanakları ve tebligat suretlerinin tebliğini talep ettikten sonra cezaevi tarafından tebliğ edildiği anlaşılmıştır. Bu nedenle, temyiz edilmesi gereken süre içinde temyiz edilmediğinden eski hale getirme talebi reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 5271 sayılı CMK'nın 42/1. ve 1412 sayılı CMUK'nın 310/1. ve 317. maddeleri geçerlidir.