Davacılar, dedelerinin ölünceye kadar bakma aktiyle taşınmazlarını muvazaalı olarak gelinine ve diğer bir kişiye devrettiklerini iddia ederek payları oranında iptal ve tescil tenkis istemiyle dava açmışlardır. Mahkeme, muvazaa olgusunun ispatlanamadığı gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Ancak, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu'nun l.4.l974 gün ve l/2 sayılı İnançları Birleştirme Kararı uyarınca, muvazaa şüphesinin bulunması durumunda akdin gerçek amacının tespit edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, miras bırakanın tüm mal varlığını teşkil eden taşınmazların ölünceye kadar bakma aktiyle devredilmesinin mirasçıdan mal kaçırmak amacına yönelik olduğu kabul edilmiştir. Bu sebeple, 1352, 3319 ve 3460 nolu parseller yönünden davanın kabulüne karar verilmiştir. Kararda, BK m. 514 ve 518 hükümleri de açıklanmıştır.