Davacı, miras bırakanın taşınmazlarını ölünceye kadar bakım sözleşmesi ile davalılara temlik ettiğini ve temliklerin mirastan mal kaçırma amaçlı ve muvazaalı olduğunu ileri sürerek kayıtların iptalini istemiştir. Mahkeme, işlemlerin muvazaalı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Ancak Yargıtay kararı, temlikin gerçek amaçlarına uygun olduğunu ve muvazaa iddialarının doğru olmadığını belirlemiştir. Dolayısıyla, mahkeme kararı bozulmuştur ve davanın reddedilmesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri: Borçlar Kanunu 511, 514, 518, 114, 118, 428; Medeni Kanun 154, 414.