Davacı, parsel lehine geçit hakkı tesis edilen taşınmazının davalılar tarafından kötüye kullanıldığını, üzerindeki binanın işgal edildiğini ve yararlanmasına engel olunduğunu ileri sürerek elatmanın önlenmesini istemiştir. Mahkeme, asıl davanın ve karşı davanın (tazminat isteklerinin) kabulüne dair karar vermiştir. Ancak, hüküm altına alınan giderler bakımından, belge tarihinin faizin başlangıcına esas alınmasının doğru olmadığı belirtilmiştir. Başka bir ifade ile, davacıyı bağlamayan bir belgenin faizin başlangıcı olarak kabul edilmesi hatalı bulunmuştur. Kararda Türk Medeni Kanunu'nun 724. ve 995/2 maddelerine atıfta bulunulmuştur.