Adana 23. Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği karar, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkum olan sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirlerine uyulmaması üzerine hükmün açıklanması suretiyle mahkum edilmesine ilişkindir. Kararda, mahkeme kararlarının her türlü kararının gerekçeli olması gerektiği ve sanığın suçunu nitelendiren fiilin belirtilmesi gerektiği vurgulanmaktadır. Ayrıca, TCK'nın 191. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'un geçici 7. maddesi sanık lehine hükümler içermekte olduğundan, önceki davalarda sanık hakkında verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbirlerinin infazları sırasında bu suç işlenip işlenmediğinin araştırılması gerektiği ifade edilmektedir. Kararda ayrıca, basit yargılama usulünün uygulanabileceği suçlar ve bunların ceza miktarları açıklanmaktadır. Kanun maddeleri detaylı olarak açıklanmıştır:\n- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 141/3, CMK'nın 34. ve 230. maddeleri\n- TCK'nın 191. maddesi\n- 5320 sayılı Kanun'un geçici 7. maddesi\n- 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi\n- CMK'nın 223. maddesi\n- 5271 sayılı CMK'nın 251. maddesi\n- 7188 sayılı Kanun'un geçici 5. maddesi\n- Anayasa Mahkemesinin 19/08/2020 tarihli 31218 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan, 25/06/2020 tarihli ve 2020/16 esas, 2020/33 sayılı iptal kararı\n- TCK'nın 53. maddesi\n- 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi