İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi'nde gerçekleşen bir karşılıklı boşanma davası sonucunda verilen hükmün temyiz edilmesi sonucunda, davalı-davacı kadının nafakaların ve tazminatların miktarı yönünden temyiz itirazı kabul edilerek, haklı bulundu. Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, boşanmaya yol açan olaydaki kusur derecelerine, paranın alım gücüne, ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlere nazaran, tazminatın daha uygun bir şekilde hesaplanması gerektiği belirtildi ve Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 maddesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddelerine atıfta bulunuldu. Kararın onanması ve temyiz harcının yükletilmesine dair karar alındı.