Davacı kendisine bakılacağı ve ölümünden sonra diğer çocuklarının payının verileceği inancıyla aslında bağışladığı evini davalıya satmıştır. Ancak, davacı kötüniyetli olduğunu ve yaşından ve psikolojik durumundan faydalanarak işlemi yaptırdığını iddia etmiştir. Davalı ise daha önce açılan aynı konulu davanın reddedildiğini belirterek davanın reddini savunmuştur. Mahkeme ispatlanamayan davanın reddine karar vermiştir.
Kararda geçen kanun maddeleri: İçtihadı Birleştirme Kararı (05.02.1947 tarihli 20/6)