Mahkeme, tefecilik suçunun sürekli ve sistemli bir şekilde faiz karşılığı ödünç para vermek suretiyle çıkar sağlanması veya ödünç para verme işinin meslek haline dönüştürülmesi durumunda oluştuğunu belirtmiş ve suçun yaptırımının 2279 sayılı yasanın 17. maddesinde düzenlendiğini ifade etmiştir. Ancak 5237 sayılı yeni TCK'nın 241. maddesine göre, suçun tanımı değişmiş ve sadece bir kişiye ödünç para verilmesi yeterli olmuştur. Tefecilik suçunun, ekonomi, sanayi ve ticarete ilişkin suçlar bölümünde yer aldığı da belirtilmiştir. Mahkeme, sanığın katılanlara ayrı ayrı ödünç para verdiği gerekçesiyle zincirleme suç oluştuğunu ifade etmiş ve her bir katılana yönelik ödünç para verme eyleminden ayrı ayrı mahkumiyet hükmü kurulması gerektiğini belirtmiştir. Ayrıca, hükmedilen cezaların ertelenmesine rağmen hak yoksunluklarına hükmedilmemesinin kanuna aykırı olduğu ifade edilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir: TCK'nın 17., 241., 61. ve 53/1-2-3. maddeleri; CMUK'nin 237/2., 321. ve 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi.