Davacılar, miras bırakanın 1988 yılında davalıya taşınmazı sattığını ancak davalının 2001 yılında 3. kişiye satış yaptığını, bu işlemin mal kaçırmak amacıyla yapıldığını iddia ederek 5.000 TL alacak talep etmişlerdir. Davalı ise taşınmazı annesinin teklifi üzerine aldığını ve bu konuda tanıklarının olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkeme, temlik işleminin muvazaalı olduğunu gerekçe göstererek, davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Davalı, kararı temyiz etmiş ancak temyiz itirazı reddedilmiştir. Kanun maddeleri: TMK madde 720, HUMK madde 610, 6570 sayılı Kanun’un 34/1 maddesi.