Mahkeme, sanıklardan birinin denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması nedeniyle mahkumiyet hükmünün incelenmesinde, kararın usulüne uygun olarak tebliğ edilmediği gerekçesiyle 2013 tarihli kararın yok hükmünde olduğunu, diğer sanık için ise yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun yapıldığını ancak çağrı davetiyesi tebliğlerinin usulsüz olduğunu belirterek hükmü bozmuştur. İlgili kanun maddeleri ise şöyledir: \n- 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesi (kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçu) \n- 6217 sayılı Kanun'un 20. maddesi (itiraz kanun yoluna tabi olan kararlar) \n- 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi (tebligatın bilinen en son adrese yapılması gerektiği) \n- 6099 sayılı Kanun'un 3. ve 5. maddeleri (adres kayıt sistemindeki adresin tebligat için kullanılması)