Sanık, çocuklara karşı cinsel istismar suçlarından mahkum edilmiş ve bu kararı temyiz etmiştir. Temyiz başvurusunda Bakanlık vekili herhangi bir sebep göstermemiş, bu nedenle temyiz istemi reddedilmiştir. Ancak sanık müdafisi, mahkemenin gerekçeli kararının yeterince açık olmadığından bahisle temyiz başvurusunda bulunmuştur. İlk derece mahkemesinin kararı gerekçeli olmadığından, kanuna aykırı olduğu sonucuna varılmış ve istinaf başvurusunun esastan reddine dair karar bozulmuştur. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri şunlardır: 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu (CMK) maddeleri 294/1, 298, 299/1, 230, 289/1-g, 302/2-4; Türkiye Cumhuriyeti Anayasası madde 141.