Sanık M.T.'nin aracılık hizmetleri veren bir fatura ödeme merkezi yetkilisi olarak müşterilerden topladığı paraları ilgili kurumlara yatırmadığı ve uhdesinde bulundurduğu anlaşıldığı için hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçu oluşmuştur. Sanığın farklı mağdurlara karşı farklı zamanlarda gerçekleştirdiği eylemler, ayrı suçları oluşturacak şekilde ele alınmadığından tek suç kabul edilip teselsül hükümlerinin uygulanması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Mahkeme, sanığın suçu işlediğine karar vererek adli para cezası verilmesine hükmetmiş ancak bu karar, yasalara uygun şekilde verilmemiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 2007/10-108 E., 2007/152 K. sayılı ilamına göre, cezalarda adli para cezasının alt sınırından daha düşük olması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, hak yoksunlukları 5237 sayılı TCK'nın 53/1. maddesinde düzenlenmiş ancak Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarihli iptal kararı sonrasında bu madde tekrar değerlendirilmelidir. Bu nedenle verilen hüküm, TCK'nın 53/1. maddesi doğrultusunda düzeltilerek onanmıştır. Kanun maddeleri: Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 2007/10-108 E., 2007/152 K. sayılı ilamı, 5237 sayılı TCK'nın 53/1. maddesi.