Dava, iş yeri ihtiyacı sebebiyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Davacı, inşaat mühendislik işi yapacağından bahisle kiralananı işyeri ihtiyacında kullanacağını bildirerek, kiralananın tahliyesini talep etmiştir. Davalı ise ihtiyacın gerçek ve samimi olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkeme davacının ihtiyacının zorunlu ve samimi olmadığı sonucuna vararak, davanın reddine karar vermiştir. Temyize gidilmiş olup, Yargıtay 6. Hukuk Dairesi davacının ihtiyacının zorunlu ve samimi olmadığı kanısına vararak, mahkeme kararını bozmuştur. Kanun maddeleri olarak, Türk Borçlar Kanunu zorunlu ihtiyacı tahliye nedeni olarak kabul etmiştir. Faal bir işi bulunan ve o işi bırakmayan kişinin başka bir iş yerine zorunlu ihtiyacı olduğu kabul edilemez. HUMK'nın 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA karar verilmiştir.