Mahkeme, sanığın bir ikamete gelerek oradaki kişilere rahatsız edici hareketlerde bulunması, ayrıca söz konusu ikametin muhtelif eşyalarına zarar vermesi suçlarından mahkum olduğunu belirtmiştir. Ancak, mahkeme adli para cezasının 3.000 TL'nin altında kalması nedeniyle sanık hakkındaki mala zarar verme suçu mahkumiyeti hükmünün temyizinin mümkün olmadığını vurgulamış ve sanığın temyiz isteminin reddedilmesine karar vermiştir. Diğer taraftan, sanık hakkındaki kişilerin huzur ve sükununu bozma suçu hakkında da karar veren mahkeme, sanığın sadece tek bir kişiyi rahatsız ettiğine dikkat çekerek diğer kişilere karşı bir suç olmadığını belirtmiştir. Ancak, sanığın aynı kasıt altında birden fazla kez benzer hareketleri gerçekleştirmesi nedeniyle TCK'nın 123. maddesine göre suç isnat edildiği belirtilmiştir. Mahkeme bu nedenle kararın bozulmasına karar vermiştir. Kararda yer alan kanun maddeleri şunlardır: 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un 26. maddesi ve 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 26. maddesi ile eklenen geçici 2. madde, TCK'nın 123. ve 43. maddeleri ve 1412 sayılı CMUK'un 317. ve 321. maddeleri.