Önyüklemeyi Kaldır

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi Kararları

Ana Sayfa - İçtihatlar - Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/1507 Esas 2014/12834 Karar Sayılı İlamı

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/1507 Esas 2014/12834 Karar Sayılı İlamı

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/1507 Esas 2014/12834 Karar Sayılı İlamı

DAİRESİ : 2. Hukuk Dairesi

ESAS NO : 2014/1507

KARAR NO : 2014/12834

KARAR TARİHİ :

2. Hukuk Dairesi         2014/1507 E.  ,  2014/12834 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Uşak 1. Aile Mahkemesi
    TARİHİ :18.11.2013
    NUMARASI :Esas no:2013/234 Karar no:2013/634

    Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
    Şikayetçi S.S..’in, müşterek çocuk M. N..’nın velayetinin tedbiren kendisine verilmesini talep ettiği 16.5.2012 tarihinde, taraflar arasında; davalı H.. S.. tarafından 11.5.2012 tarihinde, şikayetçi S. S.. tarafından ise 16.5.2012 tarihinde açılmış olan boşanma davalarının mevcut ve derdest olduğu anlaşılmaktadır.
    Talep tarihinde taraflar arasında görülmekte olan boşanma davaları olduğuna göre; boşanmanın ferisi niteliğinde olan velayete ilişkin tüm taleplerin de bu dosyalar kapsamında ileri sürülmesi, ileri sürülen bu yöndeki taleplerin de bu dosyalar kapsamında Türk Medeni Kanununun 169. maddesi çerçevesinde değerlendirilmesi gereklidir.
    Mahkemece, şikayetçi S.S..’in 16.5.2012 tarihli talebi üzerine, boşanma davası dosyalarından ayrı olarak 2012/288-282 D.İş sayılı evrakı ile küçüğün velayetinin geçici olarak annesine verilmesine ve baba ile kişisel ilişki tesisine karar verilmiş ve davalı Habip"in bu tedbir kararına aykırı davranarak Hukuk Muhakemeleri Kanununun 398. maddesindeki tedbire muhalefet ettiği gerekçesiyle cezalandırılmasına karar verilmiş ise de, küçüğün velayetine ilişkin bu geçici düzenlemenin niteliği itibariyle Hukuk Muhakemeleri Kanununun 389. maddesi kapsamındaki ihtiyati tedbir niteliğinde olmayıp, Türk Medeni Kanununun 169. maddesinde düzenlenen Aile hukukuna özgü tedbirlerden olduğu bu sebeple aleyhine tedbir kararı verilen babanın kişisel ilişki süresinin bitiminde küçüğü anneye teslim etmemek şeklindeki davranışının Hukuk Muhakemeleri Kanununun 398. maddesindeki tedbire muhalefet suçunu oluşturmayacağı açıktır. Tüm bu hale göre davalının cezalandırılmasına dair talebin reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
    SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.09.06.2014 (Pzt.)