Taraflar arasında görülen davada;
Davacı,miras bırakanına ait dört  parça taşınmazın  tek mirasçı imiş gibi  davalı üzerine intikal  ettirildiğini ileri sürerek payı oranında tapu iptal tescil isteğinde  bulunmuştur.
Davalı, davayı  kabul  etmiştir.
Davanın  kabulüne ilişkin olarak verilen  mahkeme kararı Dairece,harç ve yargılama giderleri yönünden bozulmuş,mahkemece bozmaya  uyularak 492 Sayılı Yasanın 22, HUMK"nun 416 ve Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 6.  maddeleri gözetiymek suretiyle harç ve yargılama masrafına karar verilmiştir.
Karar, davalı tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi . . raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, ketmi verese iddiasına dayalı tapu iptali-tescil isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden, çekişme konusu dört parça taşınmazın miras bırakan İsmail’e ait iken intikal suretiyle davalıya geçtiği anlaşılmaktadır.
Davacı, miras bırakanın evlatlığı olması nedeniyle taşınmazlarda kendisinin de miras hakkı bulunduğunu ileri sürerek eldeki davayı açmıştır.
Davalı ise, davaya cevap dilekçesinde davayı kabul ettiğini bildirmiştir.
Bilindiği üzere, tek taraflı bir irade beyanı olan “kabul” HUMK.’nun 95. maddesi uyarınca kati bir hükmün hukuki neticelerini doğuracağından, kabul beyanı gözetilerek davanın kabul edilmesinde bir isabetsizlik yoktur.Nitekim bu husus, hükmüne uyulan bozma ilamında da vurgulanmıştır.
Ne var ki, davalının kabul beyanı, bu beyanı içeren cevap dilekçesi ile birlikte hüküm doğurduğuna  göre, Harçlar Yasası’nın 22. ve Avukatlı Asgari Ücret Tarifesinin 6. maddeleri gereğince 1/3 oranında harç ve 1/2 oranında vekalet ücretine karar verilmesi yerine, harcın 2/3’ünün ve vekalet ücretinin tamamının alınması doğru değildir.                                       
Davalının bu yöne değinen temyiz itirazı yerindedir. Kabulüyle, hükmün açıklanan nedenden ötürü  HUMK.’nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA,alınan peşin harcın  temyiz edene geri verilmesine, 25.2.2009 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.