23. Ceza Dairesi         2015/18184 E.  ,  2015/2451 K.

•  

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 13/10/2010
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan ...’ın sanık ...’ın dayısı olduğu, katılan ile sanık arasında miras meselesi yüzünden husumet bulunduğu, felçli olması nedeniyle tek başına hareket etmekte zorlanan katılanın olay günü temin ettiği şoför aracılığıyla kendi arabası ile sanığın bulunduğu yere gittiği, burada aralarında gerçekleşen konuşma sırasında sanığın sinirlendiği ve katılana sinkaflı sözlerle hakaret ettiği, yine katılana ait arabanın çeşitli yerlerine tekme ile vurmak suretiyle zarar veren sanığın “seni toz ederim, bir daha buralara bu şahsı getirmeyin yoksa döverim” şeklindeki sözlerle katılanı tehdit ettiğinin iddia edildiği somut olayda; sanık savunmasına, tanık ...’nin anlatımlarına ve tüm dosya kapsamına göre sanığın atılı suçtan mahkumiyetine yönelik kabulde herhangi bir isabetsizlik görülmemiş, sanığın adli sicil kaydında görünen mahkumiyetlerin tekerrüre esas nitelikte olduğu anlaşıldığından tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 19.03.2013 tarih ve 2012/2-1500 Esas, 2013/95 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, sanık hakkında temel ceza tayin edilirken TCK"nın 58/3.maddesi hükmü uyarınca hapis cezasının uygulandığı durumlarda, bu cezanın aynı Kanun"un 50/1-a hükmü uyarınca adli para cezasına çevrilemeyeceği gözetilmeyerek, sanık hakkında üzerine atılı mala zarar verme ve hakaret suçlarından dolayı bu şekilde belirlenen kısa süreli hapis cezalarının adli para cezasına çevrilmesi suretiyle TCK"nın 50/2. maddesine muhalefet edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi sayılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 10/06/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.